درمان سندرم تونل کارپال با فیزیوتراپی توسط متخصصان ما در کلینیک فیزیوتراپی پیشرفته آلفا ارائه می شود.

تونل کارپال یک گذرگاه باریک در سمت کف مچ دست است. کف این تونل توسط استخوان های مچ دست تشکیل شده و رباط قوی سقف را ایجاد می کند. یک عصب مهم به نام عصب مدیان از طریق تونل کارپال می گذرد و به پوست شست، انگشت اشاره، انگشت میانی و نیمی از انگشت حلقه احساس می دهد. این عصب همچنین به برخی از عضلات اطراف انگشت شست حرکت می کند. سندرم تونل کارپال زمانی رخ می دهد که به دلایل مختلف بر عصب مدین فشار وارد شود.

درمان سندرم تونل کارپال با روشهای فیزیوتراپی یکی از روشهای موثر درمان این آسیب عصبی است که  متخصصان ما از موثرترین روش ها و پیشرفته ترین تجهیزات فیزیوتراپی برای درمان بیماری های اسکلتی ـ عضلانی بهره می برند. برای رزرو نوبت در کلینیک فیزیوتراپی پیشرفته آلفا می‌توانید با شماره تلفنهای ۰۲۱۷۷۱۶۱۶۵۲ –  ۰۲۱۷۷۱۶۱۶۵۱ تماس حاصل فرمایید.

علائم سندرم تونل کارپال

بی حسی یا سوزن سوزن شدن اطراف انگشت شست، سبابه و انگشتان میانی شایع ترین علائم گزارش شده سندرم تونل کارپال است. این ممکن است با ناراحتی مچ دست همراه باشد. سوزن و سوزن ها به خصوص در شب قابل توجه هستند زیرا می توانند باعث بیدار شدن شما شوند.

سایر علائم رایج سندرم تونل کارپال عبارتند از:

  • درد مچ دست بخصوص درد شبانه
  • ضعف دست و شست دست
  • مشکل در گرفتن اشیا با دست
  • انتشار درد به شانه و بازو

دلایل سندرم تونل کارپال

سندرم تونل کارپال در اثر فشردگی عصب مدیان در داخل تونل کارپ ایجاد می شود.

این می تواند ناشی از باریک شدن تونل، بزرگ شدن محتویات تونل یا تورم عمومی در ناحیه باشد. این معمولاً با بالا رفتن سن افراد، در دوران بارداری و همراه با شرایطی مانند موارد زیر رخ می دهد:

  • آرتریت مچ دست
  • شکستگی مچ دست
  • تاندون های ضخیم شده
  • التهاب تاندون
  • ضربه به دست که باعث تورم می شود.

روشهای درمان

اسپلینت هایی که مچ را در وضعیت خنثی یا خم شدن خفیف به جلو نگه می دارند، هدفشان به حداکثر رساندن فضای تونل کارپال و کاهش فشار روی عصب میانی است. آتل هایی که مچ دست را در حالت کشیده (قوس دار به سمت عقب) نگه می دارند می توانند علائم را بدتر کنند زیرا فضای تونل کارپال در این حالت کاهش می یابد. در موارد شدیدتر، استراحت کامل مچ و آتل انگشت ممکن است مورد نیاز باشد.

علائم را می توان با اجتناب از برخی موقعیت ها و فعالیت های رایج مچ دست که باعث افزایش فشار در تونل می شود، کاهش داد.

فیزیوتراپی در درمان سندرم تونل کارپال

فیزیوتراپی موثرترین روش درمان این بیماری شایع است ، فیزیوتراپی درد و عوارض ناشی از این آسیب را به حداقل رسانده و نیاز به مصرف داروهای شیمیایی و جراحی غیرضروری را کاهش می دهد.

تمرینات ورزشی که تصور می‌ شود که حرکات آرام بازو و گردن باعث بهبود حرکت عصب مدیان می‌شود و به بهبود عصب پس از فشرده‌سازی در تونل کارپال کمک می‌کند. حرکت ملایم عصب ممکن است جریان خون به عصب را افزایش دهد که به بهبود عصب و بهبود علائم شما کمک می کند.

ممکن است پس از بهبودی از علائم سندرم تونل کارپال نیاز به تقویت دست خود داشته باشید. در این شرایط دکتر فیزیوتراپی تمرینات تقویتی را متناسب با شرایط شما در نظر خواهد گرفت.

تمرینات ساده ای مانند خم کردن مچ دست به جلو و عقب، با دست خالی یا نگه داشتن وزنه، خم کردن مچ به جلو و فشار ملایم آن با دست دیگر، خم کردن انگشتان به سمت جلو و فشردن توپ استرس، همگی می توانند درد را کاهش دهند و به مدیریت علائم کمک کنند.

دکتر فیزیوتراپی علاوه بر در نظر گرفتن تمرینات ورزشی برای فرد بیمار از مدالیته های ضددرد و تسریع کننده روند بهبودی مانند الکتروتراپی و لیزر و متدهایی همچون سوزن خشک نیز ممکن است استفاده کند.

فیزیوتراپی زمانی بهترین نتایج را برای سندرم تونل کارپال دریافت می کند که درمان زودهنگام (در سه ماه اول) شروع شود و علائم هنوز خفیف باشند.

مهم است که این عارضه را بدون درمان رها نکنید زیرا ممکن است آسیب دائمی عصبی و عضلانی رخ دهد.

جراحی برای درمان سندرم تونل کارپال

جراحی برای درصد کمی از افراد مبتلا به سندرم تونل کارپال مورد نیاز است. در صورت از دست دادن حس یا ناتوانی در انقباض عضلات تامین شده توسط عصب مدیان، ارجاع به جراح ضروری است. ممکن است پس از جراحی به انواع درمان های دیگر مانند مدیریت اسکار و تمرینات کششی و تقویتی تحت نظر دکتر فیزیوتراپی نیاز باشد.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این قسمت نباید خالی باشد
این قسمت نباید خالی باشد
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.